Hırant İçin - Bu Dava Böyle Bitmez, Bitemez

Hırant vurulduğunda evde bronşit nedeniyle yatıyordum. Raporlu idim. O gün bu vahim olayı canlı yayınlardan takip ettik. Sonrasında ki o büyük yürüyüşe de katılamadım. Geçen bu beş yıl içinde, bu zamanlarda bir kaç kez İstanbul'da idim ve Agos önündeki anmalarına katıldım. Ama davayı hep takip ettim basından. Yargılama süresi hiç de umut vermiyordu, dün dava sonuçlandı ve de şaşırtmayan bir sonuç çıktı ortaya.

Hırantın öldürüldüğü o günden bu güne çok şey değişti.  Bana göre bu katliam Türkiye de bir dönüm noktası oldu. Bu olaydan sonra devlet içindeki çürümüşlükler, anti demokratik uygulamalar  ortaya çıkmaya başladı. Toplumda demokrasi isteğinin sesi yükseldi. Davalar başladı. Sistem kusmaya başladı.

Bir süredir Hırant'ı düşündüğümde aklıma İsa nın çarmıha bilerek gidişi geliyor. Ben tanrıya inanırım, yüce bir güce inanırım, ruhların hayatı deneyimlemek için bu dünyaya geldiğine inanırım. Bazı ruhların bu tür yüce inançlarla ve yüce amaçlarla kendini kurban etmeyi bile kabul ettiğine inanırım. İşte Hırant da benim için böyle yüce bir ruh. Çünkü yurt dışına gidebilir orada hayatına devam edebilirdi. Ancak O gitmedi. Çünkü, o barışa inanıyordu, kardeşliğe inanıyordu, adalete inanıyordu. O doğduğu bu topraklarda ölmek istedi. Ve benim düşünceme göre de kendini  kurban etti.

Sevgili Hırant, benim için çok özel bir ruhsun. Dilerim ki, Senin kendini kurban etmen amacına ulaşır. Ve bizim bu topraklara da adalet, barış, özgürlük ve demokrasi gelir. Umut etmekten vazgeçmiyeceğim,  vazgeçmemeliyiz. Bu dava böyle bitmez.