"Ayinesi iştir kişinin / Lafa bakılmaz"


Marmaristen Datça'ya doğru yol aldığınızda,
Datça'ya 20 km tabelası ile Emecik Köyünün
giriş tabelasını görebilirsiniz.
Emeklilik zamanlarımı İstanbul dışında Kuzey Ege'de
Edremit körfezinde memleketim olan küçük bir köyde
geçirmeyi planlarken; hayat, Egenin en güneyine, ilk
cümlede tarifini verdiğim bu köye getirdi beni.
2007 Kasımdan beri yaşadığım bu köyde, köydeki hayatımla
ilgili tecrübelerimi/gözlemlerimi ve kaybolmaya yüz tutmuş
bilgileri zaman buldukça paylaşacağım.
Umarım zamana iyi bir tanıklık ederim.

Ve zaman değişti. Yol kasım 2014 de Emecik'ten Datça'nın içine düştü. Artık Hayat DATÇA'nın içinden akacak..

26 Kasım 2011 Cumartesi

Göz Yaşlarının Dili Olsa


2 ekim 2011, köyümüz ahalisi - yani köye sonradan istanbul'dan göçenlerle yaptığımız tekne gezisinden;
bu göz yaşları  01/10/2011 TBMM nin açılışı ve genç sivillerden en genç üyenin divan üyesi olduğu, Leyla Zana'nın 11 yıl aradan sonra karga tulumba götürüldüğü meclise geri dönüşü ve Ertuğrul Kürkçü'nün 11 arkadaşının anısına 11 karanfilli yaka iğnesi ile meclisteki yemin töreni heberlerini gazeteden okuyorum...
Engellemeler, ne  sürebilir? ne kadar engellenebilir?
Sonunda yine de hedefe ulaşılır. Peki Bu Zulüm niye?
Neler hissetti Ertuğrul Kürkçü ve Leyla Zana, ve bu empati sonucu engellenemeyen göz yaşları, hıçkırıklar.....
bu anı karelere döken İrfan Yürüt....
Gönderen meral zaman: 10:57
Etiketler:

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)