“Çocukların senin çocukların değil,
Onlar kendi yolunu izleyen Hayat’ın oğulları ve kızları.
Senin sayende geldiler ama senden gelmediler
Ve seninle birlikte olsalar da senin değiller.
Onlara sevgini verebilirsin, düşüncelerini değil.
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsin, ruhlarını değil.
Çünkü ruhlar yarındadır,
Sense yarını düşlerinizde bile göremezsin.
Sen onlar gibi olmaya çalışabilirsin ama sakın onları
Kendin gibi olmaya zorlama.
Çünkü hayat geriye dönmez, dünle de bir alışverişi yoktur.
Sen yaysın, çocukların ise senden çok ilerilere atılmış oklar.
Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür
Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar.
Okçunun önünde şükranla eğil
Çünkü okçu, uzaklara giden oku sevdiği kadar
Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever...”
şair ve filozof Halil Cibran...
Taraf gazetesinde okuduğum Sezin Öneyin köşesindeki bu şiirden çok etkilendim. Ve bu sayfada da yer almasını istedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder